--------------------
شرح دعای روز پانزدهم ماه مبارک رمضان ( آیت الله مجتهدی تهرانی (ره) )
مذهبی, منبر مکتوب – دعا
جهت شنیدن شرح دعای روز پانزدهم آیت الله مجتهدی (ره) اینجا کلیک کنید.
استاد جواد محدثی
اللهمّ ارْزُقْنی فیهِ طاعَهَ الخاشِعین واشْرَحْ فیهِ صَدْری بإنابَهِ المُخْبتینَ بأمانِکَ یا أمانَ الخائِفین
اللهمّ ارْزُقْنی فیهِ طاعَهَ الخاشِعین ؛
«خشوع»، حالتى است مرکّب از دو احساس:
احساس و شناخت عظمت خدا، احساس کوچکى و ضعف خود.
خداوند نمازگزارانى را اهل «فلاح» و رستگارى مى داند که در نمازشان «خاشع» باشند.[۱]
خشوع، روح عبادت و جان زنده نماز است.
عبادت بى خشوع، اسکلت بى جان است و قلب خاشع، خانه خداست. خشوع در نماز، احساس حضور در محضر «اللّه » است.
مگر با یک دل، چند دلبر مى توان داشت و با یک قلب، به چند معشوق مى توان عشق ورزید؟
با چهره جان، مگر به چند «جهت» و چند «سو» مى توان روى آورد؟
«قبله عشق، یکى باشد و بس»
وقتى در برابر پروردگار متعال، احساس بندگى و کوچکى و عبودیّت کنیم، در محضرش، مؤدّب، باوقار، خائف، خاشع و مطیع خواهیم بود و نمازمان روح خواهد داشت و عبادتمان، داراى حضور قلب خواهد بود. طاعتى این چنین، شایسته درگاه کبریایى است.
خشوع، آن اضطراب درونى در مقابل «اللّه » است.
خشوع، خشیت قلب مؤمن و شکستگى مؤمن در مقابل عظمت خالق است.
خشوع، «حالت»ى است در دل، که «خضوع» در اندام و برون را به همراه دارد. آنکه در نماز، یاد خدا را در دل داشته باشد و متوجّه جبروت او گردد، بى گمان، با چشمى هراسان و قلبى خائف، عبادت مى کند.
پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله روزى مشاهده کرد کسى در حال نماز، با ریش خود بازى مى کرد، فرمود:
«اگر قلب او «خاشع» بود، اعضاى او هم «خاشع» مى شد، چرا که گله، تسلیم چوپان است»!…[۲]
چه معناى بلند…
👉 https://sarmashg.ir/mag/?p=18776 🌐
————————
#⃣ #مذهبی #منبر_مکتوب_و_آنلاین
🔘 🔗 دیدن متن کامل